Kawałek prozy na dziś.
Czym jest dla mnie proza i jak to się ma do poezji? Czy wolę pisać wiersze, czy rozmyślania? Nie da się odpowiedzieć na te pytania. Wiersz jest dla mnie czymś specyficznym, wywołuje we mnie burzę emocji. Proza wycisza. Daje możliwość zatopienia się w pewnych sytuacjach, rozpisania się na różne tematy i to w równie poetycki sposób. Moja proza jest dla mnie też w pewnym sensie poezją, mimo, że przecież to dwie różne rzeczy. U mnie łączą się one i przeplatają. Te kilka wypisanych tu zdań to dzisiejsze rozmyślanie. Jeśli czytasz, jeśli Ci się podoba, skomentuj, zostaw uwagę, przemyślenie. Dziękuję, za obecność tu, na moim blogu, dziękuję za te 2026 wyświetleń i za każdy komentarz. Dzięki wam, czytającym, chce się dalej tworzyć. :)
W jej oczach układały się surrealistyczne wzory. Nagości jej duszy nie przykryło ani jedno kłamstwo. Przyspieszony oddech zabiłem chłodem moich ust... Pochłonęła mnie, ukochana, o dziewiczych dłoniach i krystalicznym spojrzeniu. Milczała, lecz słyszałem krzyk jej wnętrza. Leżała jakby pusta, ale widziałem całą jej pełnię. Martwa, a jednak żyje w moim sercu...
